Od Svetog Velikomučenika Pantelejmona 2001. godine fudbalska A reprezentacija Republike Srpske nije odigrala prijateljsku utakmicu. Tada je nacionalni tim najmlađe srpske zemlje, u čast krsne slave grada Bijeljina, na Gradskom stadionu odigrao susret protiv Fudbalskog kluba Radnik (1:1). Nakon toga najbolji fudbalski tim Republike Srpske nestao je sa životne scene, ostale su uspomene i selektori samo na papiru…
Nedugo potom, 23. maja iduće godine, fudbal u „Zemlji dva entiteta i tri naroda“ je ujedinjen mimo Dejtonskog sporazuma, tako što je Republika Srpska dobrovoljno predala svoje pravo na fudbalsku (sportsku) samostalnost u korist izgradnje „krovnog“ Saveza sa sedištem u Sarajevu. Na taj način Fudbalski savez Republike Srpske, posle deset godina izolacije, dobio je mogućnost da njegovi klupski predstavnici izlaze na međunarodnu scenu putem zajedničkih takmičenja, ali je izgubio pravo na direktan izlazak u Evropu, odrekao se članstva u UEFA i FIFA i ostao bez A reprezentacije.
Taj potez FSRS povučen u korist vlastite štete naterao je klubove od Trebinja do Novog Grada da se, kroz zajednička takmičenja, pate i muče, doživljavaju poniženja i nepravdu, osetili su svu brutalnost federalnog partnera kojem je Savez iz Banjaluke trebao, samo u dokumentima, kao element za dokaz „multietničnosti“. Tako je Bosna i Hercegovina, skrojena u Dejtonu, fudbalski negirala dokument iz Ohaja i postala ono što je priželjkivao Alija Izetbegović: „Celovita, jedinstvena i nedeljiva!“ Po njegovom viđenju i shvatanju.
Do tog 9. avgusta 2001, godine kada je krenulo zajedničko takmičenja klubova iz Republike Srpske i muslimansko-hrvatske federacije za Kup BiH, A reprezentacija srpskog entiteta je, samo sa klubovima i rivalima koji nisu članovi UEFA i FIFA, odigrala 17 prijateljskih utakmica. Zabeležila je deset pobeda, četiri remija i pretrpela tri poraza, od Republike Srpske Krajine, mladog tima Republike Srpske i amatera minhenskog Bajerna.
Za prvog selektora Republike Srpske izabran je Miloš Đurković, nekada sjajni čuvar mreže jugoslovenskog prvoligaša Sarajeva, a prvi asistent mu je bio tadašnji trener Rudar Prijedora Mladen Katić.
Debitantsku utakmicu A tim Republike Srpske odigrao je protiv Republike Srpske Krajine, 20. decembra 1992. godine na Gradskom stadionu u Banjaluci pred 2.000 gledalaca, rezultat je bio nerešen i bratski – 1:1. Pogodak za domaćina postigao je fudbaler Glasinca sa Sokoca Zoran Nešković u 16. minutu, a izjednačio je Tihomir Žorić u 45. minutu. Republika Srpska je igrala u sastavu: Nikola Čobanović, Stojan Malbašić, Milan Miladinović, Jovica Lukić, Borče Sredojević, Stojan Janjetović, Boško Tonković, Zoran Nešković, Vlado Jagodić, Nedo Zdjelar, Filip Trivan. Još su igrali: Dragan Marković, Mićo Gračanin, Mile Vranješ, Enver Ališić, Sretko Vojkić, Predrag Šobot, Veljko Salamić, Drago Lukić, Ljubodrag Kukavica, Danijel Pajić, Aleksa Marić, Miro Šarac, Boris Gluhović.
Posle Đurkovića selektor je bio zlatni olimpijski pobednik Velimir Sombolac s pomoćnikom Velimirom Stojnićem od 1998. godine i u tom periodu, krajem prošlog i početkom trećeg milenijuma reprezentativne aktivnosti i akcije su bile česte. Nakon toga 2008. za selektora je imenovan Borče Sredojević, koji je ujedno bio i pomoćnik u stručnom štabu A reprezentacije BiH i za njegovo vreme nije odigrana nijedna reprezentativna utakmica, baš kao ni u desetogodišnjem mandatu još uvek aktuelnog selektora Željka Buvača, koji je 2013. godine dobio saglasnost svog tadašnjeg kluba Borusije Dortmund da može da vodi nacionalni tim Republike Srpske.
Da li je, konačno, došlo vreme da se A reprezentacija Republike Srpske vrati na fudbalsku scenu? Može li UEFA na čelu sa uglednim slovenačkim advokatom Aleksandrom Čeferinom da ispravi nepravdu nanesenu Republici Srpskoj i njenom fudbalu, koja traje od 1992. godine?
IGRALI SAMO OMLADINCI
Za razliku od A reprezentacije omladinske selekcije Republike Srpske nastupale su, uglavnom, u inostranstvu, na raznim turnirima i igrale prijateljske utakmice pretežno sa klubovima, ne i vršnjacima iz drugih nacionalnih timova.
Sve je počelo u aprilu 2013. godine kada je u Pečuju u uzrastu do 14. i 15 godina (pretpioniri i pioniri) Mađarska bila domaćin Republici Srpskoj. Posle toga omladinci su igrali u Ženevi, Udinama, Jablonecu, Ksantiju, Tripolisu, Kranju, Beogradu, Novom Sadu, Subotici… protiv stranih i domaćih klubova.
Zanimljivo je da su selekcije Republike Srpske i Srbije do 15. i do 16 godina odigrale dvomeč u Bijeljini u novembru 2013. godine. Poslednji nastup jedan omladinski tim Republike Srpske, do 12 godina, imao je u junu 2021. godine na Mance kupu u Beogradu.
SARAJEVSKI NAPADI NA ZELjKOVIĆA
U godini koja broji poslednje dane bilo je planirano da se na scenu vrate reprezentativne selekcije Republike Srpske, što je krajem januara 2023. najavio i aktuelni predsednik fudbalskih saveza Republike Srpske i BiH Vico Zeljković.
– Razmišljamo u tom pravcu i veoma brzo ćemo razgovarati na tu temu. Sredinom februara imaćemo i sednicu Izvršnog odbora Fudbalskog saveza Republike Srpske na kojoj ćemo utvrditi neke stvari i organizovati reprezentativne selekcije u svim uzrastima, uključujući i seniorsku. Treba da imenujemo i sve selektore, odnosno stručne štabove svih reprezentacija. Radićemo i na reorganizaciji kalendara takmičenja, koji treba da bude podudaran sa istim aktom na nivou Fudbalskog saveza BiH. Imamo i jednu ideju za jun, o kojoj ćemo govoriti kada za to dođe vreme – izjavio je tada Zeljković.
Zoran Deket, koordinator svih reprezentativnih selekcija FSRS, dobio je zadatak da predloži imena, ali i da uspostavi sistem reprezentacija. Međutim, ova tačka je skinuta s dnevnog reda nakon nezapamćeno šovinističke i antifudbalske hajke medija iz federalnog Sarajeva i uvreda na račun predsednika Zeljkovića, tako da je sve, još uvek, ostalo u najavi.
Komentar uspešno dodat!
Vaš komentar će biti vidljiv čim ga administrator odobri.
