Mnoštvo utakmica Partizana su kroz duga vremena poprimale epitet istorijske, jedna od na današnji dan 1999. godine. NATO bombe su padale na tlo SR Jugoslavije, besomučno rušile neimarska i kulturna nasleđa... Ubijale decu i ljude!
Ne i prkos nad brutalnošću najrazvijenijih zemalja sveta iz nedra i nogu fudbalera Partizana i AEK-a, s duševnom porukom – Zaustavite rat, prekinite bombardovanje!
Atinjanima, otud, kapa do trave! Tad je trebalo akumulirati hrabrost, raširiti nozdrve i grudi; potom preko Budimpešte krenuti u neizvesnost i po život rizičan Beograd.
Tribine stadiona u Humskoj su ugostile petnaestak hiljada ovdašnjih duša i pedesetak iz Grčke, prijatelja za sva vremena. Njihov simboličan ulazak na teren kod rezultata 1.1 bio je znak za kraj utakmice, predsednicima Melisandisu i Ćurkoviću za početak sadnje masline podno istočne tribine, tog drevnog simbola za večno prijateljstvo klubova, naroda. Država.
Gol za Partizan je delo Mateje Kežmana, za AEK – Parisa Zubulisa.
Najinatnijoj i najprkosnijoj utakmici Partizana i AEK-a ikad, pečat su udarili: Nikola Damjanac, Vuk Rašović, Branko Savić, Milan Stojanoski, Aleksandar Stanojević, Aleksandar Vuković, Vladimir Ivić, Saša Ilić, Đorđe Tomić, Nenad Bjeković, Mateja Kežman, Goran Trobok, Marjan Gerasimovski, Igor Duljaj, Ivica Iliev, Darko Tešović, Zoltan Sabo, Ljubiša Ranković i Goran Obradović.
Nasuprot njima: Atmacidis, M. Mihailidis, K. Kurkunas, Kopicis, Kostenoglu, Babunski, Milovanović, Savevski, Kasapis, Maladenis, Kalicakis, Zubulis, Nikolaidis.
Komentar uspešno dodat!
Vaš komentar će biti vidljiv čim ga administrator odobri.
